Met ontzettend veel plezier denk ik terug aan onze startfusiezondag! Eigenlijk is het vooral de sfeer die voor mij als een paal boven deze dag uitsteekt. Het was gewoon een prachtige, fijne dag! Nadat we met elkaar zoveel tijd hebben gestoken in ons proces van samengaan, lijkt er nu als vanzelf tijd vrij te komen voor andere initiatieven. Zoals de nieuwe gemeentefolder! Of dit vernieuwde kerkblad! De nieuwe website! En, én: het kinderkoor ‘Fivel la Musica’! Natuurlijk, met dit alles is de ‘hemel’ nog niet op aarde. Maar het is een begin. Een begin van iets nieuws, iets leuks, iets wat energie geeft en inspireert. En persoonlijk vind ik het een hoopvol teken in deze soms wat sombere tijd dat er wél bruggen gebouwd kunnen worden, dat mensen elkaar wél weten te vinden ondanks van alles en nog wat en zij zich met elkaar weten te verzoenen. Ja, dat is hoopvol voor de toekomst.
En over energie gesproken: de organisatie van die startfusiezondag is niet, floep, uit de lucht komen vallen. Velen hebben er heel wat uurtjes ingestoken zodat we met z’n allen een mooie en leuke startzondag hebben kunnen vieren. Dank aan jullie allemaal!
Als ik mij niet vergis, zullen we met elkaar het komende jaar een nieuwe balans vinden. Alles zal voor iedereen zo nu en dan onwennig zijn. Het is misschien niet allemaal anders maar het voelt soms wel zo. Af en toe zullen we nog best eens in ‘wij/zij’ denken. Maar gaandeweg zal dat vervagen. Ontstaat er een nieuwe ‘WIJ’
Voor wat mijzelf betreft hoop ik dat ik de komende tijd voornamelijk zal kunnen besteden aan de kerkdiensten en het pastoraat.
Onze commissie pastoraat is druk in de weer om onze betrokkenheid bij elkaar handen en voeten te geven. Eerlijk gezegd baart het mij wel wat zorgen dat we minstens één ouderling missen: voor ‘de dorpen’. Wat al eerder gold, geldt nu we samengaan eens te meer: als u graag bezoek wilt, laat dat dan weten. Geef het door of laat het doorgeven. Aan een bezoekmedewerker, aan een ouderling, aan Justus Wouda (06 40 060 88 87), aan de dominee (aan mij dus) of aan wie dan ook. In een streekgemeente kunnen we elkaar sneller uit het oog verliezen. Daardoor is het nog meer van belang om actief oog en oor te blijven houden voor elkaar.
Tot slot. In de afgelopen tijd ben ik geraakt en geschrokken door de verklaring van de Duitse bisschoppen dat rechts extremisme en christendom onverenigbaar zijn. Geraakt omdat zij ondubbelzinnig stelling nemen. Geschrokken omdat onze kerk wat dit betreft in alle toonaarden zwijgt. Gelukkig zijn er velen vandaag de dag die zich grote zorgen maken over het opkomend rechts extremisme. Ook binnen de kerk. Gelukkig, want de kerkgeschiedenis laat vaak en veel kerken zien die wegkeken en zwegen, uit vrees of eigenbelang, ook op momenten dat het nog niet te laat was.
Ik pleit ervoor om met elkaar, in de kerk en daarbuiten, in gesprek te gaan en in gesprek te blijven. Want, zoals Jana Beranovâ dichtte, ‘als niemand luistert naar niemand vallen er doden in plaats van woorden”.
Allee: trouw bidden, vrolijk geloven, vurig liefhebben.
André