Trouw bidden, vrolijk geloven en vurig liefhebben. Toen ik deze regel las, dacht ik, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Als (oud!) S.R.V. man was dat wel eens moeilijk. Trouw bidden, nou dat ging nog wel. Vrolijk geloven, werd al een beetje moeilijker. Vurig liefhebben, tja, als ondernemer valt dat soms niet mee, maar toch. Iederéén! Al op jonge leeftijd had ik samen met mijn moeder, broers en zussen een familiebedrijf. De melkboer, met losse melk en karnemelksepap, Zoetermeer ’s roem margarine en friesche vlag koffiemelk. Een prachtige, maar bewerkelijke tijd voor ons als familie, maar wat wel een hechte band opleverde tussen moeder en kinderen. Dankbaar.
Trouw bidden, tja, daar was ’s morgens niet zoveel tijd voor, want iedereen wilde elke dag verse melk en soepenbrij. Elke morgen weer dezelfde route door het dorp. We begonnen op de Stedumerweg, ’s Morgens om 7-30 u, en na een route door het dorp, eindigend op de Wijmersweg. Eigenlijk is het net als bidden, elke dag opnieuw, om de mensen van het nodige te voorzien. Niet alleen bidden, maar ook danken, zo wordt je werk geen moeten. Vrolijk geloven, dat ligt ook in de aard van het beestje. De één heeft het er moeilijker mee dan de ander, ook wat men van huis-uit
meegekregen heeft. Toch is geloven een werkwoord, Net als melkventen. Dan een halve liter meer of minder, of liter soepenbrij met 2 pakjes Zoetermeer ’s roem. Soms mocht je het ook nog in de kelder zetten en wel op het plekje waar het ook moest staan. En toch vrolijk geloven. Als melkboer kwam je van alles tegen. Blijdschap, verdriet, geboorte en sterven, altijd even aandacht voor de mens, en dan als mens en niet als klant. Geloven is dus een werkwoord, maar als je er door gevoed wordt, geeft het ook levenskracht en vertrouwen.
Vurig liefhebben. Ik heb Fenny, kinderen en kleinkinderen. en toch zei Fenny vaak dat ik meer tijd had voor de klant dan voor haar en de kinderen. Maar toch, vurig liefhebben is ook een werkwoord en werken is ook doen. Op je werk of thuis, in je vrije tijd maar ook in de gemeente Fivelstroom. Iedereen mag een stukje liefde bijdragen. Groot of klein, jong of oud, ieder op zijn eigen manier, en dat wordt nog weleens vergeten. Want, de één eet liever bloempap en de ander griesmeelpap. Zo zijn we met elkaar bezig om die liefde, die ons kan voeden, uit te stralen. Zo ook Jezus, die ons leert lief te hebben in alle eenvoud. In alle eenvoud, maar niet éénvoudig, maar samen. Uw oud S.R. V. man, Ko Wiersema
