Woensdag, 26 maart
Een heel warme dag. Het is rustig in de lucht. We hoorden dat er gisteren inderdaad weer in Gaza gebombardeerd was door die vliegtuigen die wij hoorden. Wil en Roelof gingen na het ontbijt met een taxi naar B. Zij hebben van een instelling geld gekregen om dat te brengen naar een school voor geestelijk gehandicapte en getraumatiseerde kinderen tot 12 jaar. Opgericht door en bevlogen Palestijn met contacten in Nederland. De school bleek 500 leerlingen te hebben, heel goed georganiseerd, schoon en met werkelijke aandacht voor elk kind. Maar er is natuurlijk geld te kort, en de ouders kunnen doorgaans niets bijdragen door de algemene armoede hier. De economie is immers kapot. Vroeger verdienden de mannen nog wat geld in Israël met bouwprojecten, noodgedwongen. Het gezin moet toch eten. Maar sinds 7 oktober mag dat niet meer .
De mannen gingen in het veld aan de gang, de 3e vrouw onder ons, die voor de dieren zorgt, hielp ook een handje op het land. Ik had dus weer het rijk alleen om op de boel/ het hoofdgebouwtje, inclusief keuken te passen. Onze gastheer kwam langs en vertelde me dat er 3 journalisten van de TV zouden komen . Om 11 uur kwamen de werkers uit het veld voor de door mij gemaakte koffie, onze gastheer kwam erbij zitten en vertelde uitgebreid over de rechtszaak van gisteren. In R. aangekomen ging de zaak inderdaad door. Het is herhaaldelijk gebeurd dat de zaak waarvoor onze gastheer was opgeroepen, onaangekondigd niet doorging. Ook geen flying checkpoints, naast het checkpoint dat er altijd is. Er was natuurlijk een Israëlische rechter, die ook kolonist is, dus in een nederzetting woont. Onze gastheer mocht zijn zaak verdedigen: hij bezit legale eigendomspapieren. Dit is ook al positief. Het is niet zelden gebeurd dat onze gastheer zelf niet in de zaal aanwezig mocht zijn. Toen kwam de land expert aan het woord, dat is een jurist, die natuurlijk niet boven de partijen staat, want Israëlisch, maar toch de kwaadste niet is. Onze gastheer moest de zaal uit terwijl de land expert zijn mening gaf. Daarna mocht onze gastheer plus zijn familie weer naar binnen voor het verhoor. Het bleek dat de land expert had gezegd dat de papieren van onze gastheer inderdaad legaal waren. Maar, zei de rechter, onze gastheer moest bewijzen dat die papieren inderdaad op het terrein van de T of N sloegen. Misschien hoorden die wel bij een heel ander stuk grond. Daar is uren over gekissebist, en onze gastheer was niet helemaal ontevreden over het verhoor, maar niet gerustgesteld. Het oordeel van de rechter komt later. Wachten dus maar…. Onderwijl dronken we dus koffie. Plotseling reed een auto met de journalisten het erf op.
Een vrijwilliger die bij het hek werkte had hen binnengelaten. Eigenlijk werden ze later verwacht. Het waren Nasrah Habiballah, die dikwijls op TV verslag doet over de situatie hier en in Gaza, nog een journaliste van wie ik de naam niet verstond en een cameraman. Ik snelde naar de keuken om koffie bij te zetten. Ze deden geen opnamen, dat gebeurt een andere keer. Ze kwamen om het verhaal van onze gastheer te horen. Hij vroeg of wij als vrijwilligers er bij wilden blijven. Heel interessant. Ook wij, als vrijwilligers werden in het gesprek betrokken. De familie dacht dat ze zouden blijven lunchen en kookte, maar de 3 journalisten gingen voor het eten weg. Gevolg voor mij: ik hoefde geen lunch te koken. Hier eten we 2x warm elke dag, naar plaatselijk gebruik. Dus de dag verliep anders dan verwacht. Wil en Roelof kwamen terug, heel enthousiast over de school die ze bezocht hadden. Het is nu eind van de middag. Ik moet gaan koken. De middag was rustig. En het bleef rustig. Het koelde heel snel af, dus de mannen maakten de houtkachel weer aan en we aten in het familiehuis. Ik heb nog maar anderhalve dag hier. Ik vind het heel jammer dat ik overmorgen hier weg ga, hoe spannend het hier ook soms is.
Het roadblock bij het hek. Het sluit de weg van een kant af. Daardoor moet je een heel eind omrijden om bij de T of N te komen.
Wilde azalea uit de rots.
Met Amal, zus van onze gastheer bovenaan de trap naar beneden naar ons grothuisje.
Amandelbloesem
