Vrijdag, 28 maart.
Vandaag moet ik vertrekken, jammer. Maar de dag begint gewoon. Alleen was er geen water in ons huisje. Ik waste mij dus in ongeveer een flinke mok water, dat nog in de slang zat. Wil en Roelof hadden helemaal geen water. Dat kan altijd gebeuren. Het ingenieuze systeem van watervoorziening uit 6 (?) ondergrondse wateropslagplaatsen, ‘cysterns’, is aangelegd door goedwillende amateurs en zodoende gaat er wel eens wat mis.
Na het ontbijt deden Wil en ik de was: de spullen van de 4 van ons die nog 14 dagen blijven, handdoeken enzovoort. Ik schreef er vorige week over. Het is een hoop geflodder in zo weinig mogelijk water. Water is immers ‘precious’. Wij werden nat en moe. Gelukkig was het een warme, winderige dag dus binnen de kortste keren was de was droog.
Waarom schrijf ik zulke onnozele dingen? Omdat het mij heeft geleerd hoe bijzonder het is dat wij in Nederland deze dingen zo gemakkelijk kunnen doen met voldoende water en elektriciteit. Ik heb mij gerealiseerd wat ik ook in Sarmi in Nieuw-Guinea leerde, maar weer vergeten was, dat ik dankbaar ben voor het vanzelfsprekende comfort van onze situatie.
De tamelijk primitieve en daardoor voor ons ongemakkelijke situatie hier in de Tent of Nations verschilt sterk van die duizenden die heel dichtbij in de omringende nederzettingen wonen. Daaruit straalt elke avond en nacht het licht uit duizenden huizen en flats. Wat een elektriciteit wordt daar verbruikt!
De koffer pakken als je eigenlijk niet weg wilt is een droevige bezigheid. Ik keek de hele dag bewust naar het golvende heuvelland om me heen. Om een uur of 4 kwam de broer van onze gastheer me halen. Afscheid van 4 van ons, die nog blijven. M komt morgen ook hierheen en maandag reizen we allebei naar Nederland, alleen niet op dezelfde tijd en met dezelfde maatschappij.
D. heeft een ontzettend oude, krakkemikkige auto waarin nog geen elektronica is verwerkt. Ik zat naast hem voorin. Geen riemen om vast te maken. Hij kan ook niet zo hard, zodat andere auto’s ons op de smalle weg, die echt maar ruimte heeft voor 2 auto’s, toch probeerden in te halen. Maar D reed onverstoorbaar door. Het is steeds weer boosmakend om op sommige plaatsen parallel aan de prachtige snelweg ‘for Israeli Only’ te rijden. Op die plaatsen staat een metershoog veiligheidshek, zodat Palestijnen niet op die weg kunnen komen. Ik vraag me af: wie is hier bang voor wie?
Het werd steeds drukker op de weg naarmate we dichterbij B. kwamen. Veel winkeltjes langs de weg. Prachtige, als piramides opgestapelde sinaasappels en bananen. Veel mensen op straat die eten kopen, want het loopt tegen de tijd dat het dagelijkse vasten eindigt.
Zo reden we eindelijk B. binnen en kwamen bij het huis van C, het huis aan 3 kanten dicht ingesloten door de 9 meter hoge grijs betonnen Muur. Bedreigend. Hier ga ik 3 nachten logeren in het guesthouse dat C sinds jaren heeft. Ze heeft ook nog steeds een souvenirwinkel. Beide geven haar geen inkomsten meer, want er komen nauwelijks toeristen.
Ook hier in B. is het nu gevaarlijk, veel gevaarlijker dan toen ik vorige keren hier was. Hoewel het Palestijns gebied is, is de bezetter overal, ook is hij heel kortaangebonden.
C is een vrouw van ongeveer 55, die ik al eerder had ontmoet, verschillende keren. D. Bracht me weg tot ik veilig en wel binnen was. Zondag zal ik hem en de rest van de familie in de kerk zien. C en ik waren blij elkaar weer te zien. Het is een heel goed guesthouse en heel luxueus vergeleken met waar ik was! Morgen ga ik na ruim 14 dagen weer onder de douche, want in ons badkamertje in ons grothuisje stond: “Shower to be used only when it is absolutely necessary”. Maar wanneer is dat? C en ik raakten in gesprek. We hadden elkaar veel te vertellen. Het leven is nu moeilijk voor haar, bijna zonder inkomsten. Zij is nu met Toine van T bezig om in haar huis een Escape Room voor de jeugd te maken. De kerkelijke gemeente Fivelstroom droeg daar geld aan bij. Morgen, als Toine mij komt halen om 9 uur, zal ik er meer over horen. Ik heb daarnet in haar keuken lekker Palestijns gegeten. En nu zit ik dus hier. De tijd in de Tent of Nations is heel snel gegaan.
(En nog wat nagekomen foto’s van verjaardagsfeestje voor Riet 🙂
